5.2.14

O ANXO E A CAMPÁ

 Poema do libro SAMOS de Ramón Cabanillas Enríquez editado en 1959 e cuxos beneficios se destinaron a contribuír á restauración do mosteiro despois do incendio de 1951. A ilustración pertence ao mesmo libro e é da autoría do ilustrador pontevedrés Agustín Portela.

O ANXO E A CAMPÁ

En vivencia parlante e transcendente,
da elevada misión que cumpre oufana,
baixo un anxo de pedra, está pendente,
no cruzamento dos claustros, a campá.

Día tras noite, da leal amiga
as badaladas graves e sonoras,
con ledicia e dozura de cantiga,
marcan e miden o correr das horas.

Servidora da Regra, voz do Abade,
sempre atenta ao mandado, sempre alerta,
en tributo á claustral Comunidade,
labouras, clases e oracións concerta.


O anxo de pedra, orante silencioso
en inmóbil actitude estatuaria,
é o monástico emblema  relixioso
da paz, da soidade e da pregaria.

Cando pasan os monxes ao seu lado
lles rinden con fervor unha sorrisa,
que ven neles o símbolo prezado
da máis amada monacal divisa.

Do anxo as mans xuntas dinlles: Ora!
Da campá o tanguido di: Labora!

(Adaptado á actual normativa)



1 comentario:

Lito dijo...

Posiblemente no haya que hacer comentario alguno. Posiblemente haya que esperar que la campana marque los tiempos del LABORA, y conseguir que el ángel nos señale la ORA.
Cuanta sutileza, finura, encanto...hay en este poema de Ramón Cabanillas!!!
Nosotros, los del ´60, estábamos allí, cuando se colocó la placa que descubrió el sobrino de D. Ramón. Vivimos, en aquellos tiempos, momentos culturales que por nuestra bisoñez juvenil o infantil no supimos apreciar en toda su riqueza expresiva.
Ahora es momento de agradecer que en este blog se hayan colgado estos "retazos" de la Historia Cultural de Samos, que es nuestro Samos y es nuestra historia.
Un abrazo
RICARDO MARTINEZ BARROS