LÓUZARA

O 6 de xuño de 2009, na Xuntanza de ex-alumnos do mosteiro de Samos, visitamos a parroquia samonense de Lóuzara. A brétema e a chuvia aliáronse naquela xornada para impedirnos gozar da marabilla natural das súas paisaxes. Coas imaxes que protagonizan este artigo pretendemos resarcir aos excursionistas daquela data e deixar sentada a excelencia paisaxística deste recanto do concello de Samos.

Lóuzara é antesala do Courel, paraíso de montañas vizosas e vales profundos encaixados. É o universo persoal que tan ben cantara o poeta de Santalla, Fiz Vergara Vilariño. Poucas veces unha terra estivo tan intimamente unida ao seu cantor. A Lóuzara Xabreira vese magnificada e dignificada nos versos do poeta de Santalla de Abaixo.

Que hoxe falemos de Lóuzara vén orixinado por unha noticia e un artigo na prensa, que lograron en nós un lóxico desacougo. Só pensalo estremece: o paso do AVE por Lóuzara. Cantos paraísos hai que sacrificar en nome do progreso? Quédanos a esperanza de que só sexa unha entelequia. Velaquí as ligazóns a ambos textos:

O PP de Samos di que o alcalde ''vende unha gran mentira'' co Ave

El tren de alta voracidad (O autor deste artigo, Javier Guitián Rivera, é biólogo e catedrático na Universidade de Santiago e dirixe a recentemente inaugurada Estación Científica do Courel, ademais de ser autor de numerosas publicacións de carácter científico e de divulgación periodística).

Muíños e vivenda en Ponte Lóuzara.

O río Lóuzara baixa impoluto e frío pola Ponte Lóuzara.

Campo onde se celebra a festa da auga en Santalla de Arriba.

O río Lóuzara en Santalla de Arriba.

Santalla de Arriba, inalterada, como hai corenta anos coa salvedade da pequena estrada de asfalto que conduce a Seceda. Entón era un camiño de carro.

O Teso da Lomba, fronte á cova de Santalla. De feliz lembranza e difícil ascensión.

Sombra do souto, preto da entrada da cova de Santalla. Aquí soubemos de estalagmitas e estalactitas. A rocha calacaria de Lóuzara dá orixe a varias grutas coñecidas e expoliadas.

Desde Santalla cara a Ponte Lóuzara.

A paisaxe de Lóuzara só ten dúas eivas que afectan á mirada: a canteira de mármore e as intalacións dunha recente e pequena piscifactoría.

Cantos rolados no leito do Lóuzara ao seu paso por Santalla de Abaixo.

Veiga de Santalla, fronte á casa natal de Fiz Vergara Vilariño.

Ménsulas de castiñeiro baixo o corredor da casa do poeta louzariño.

Galería da casa do poeta e igrexa de Santalla.

O poeta e o autor destas imaxes "sós coma penedos nos eidos da bremanza".

Veiga de Santalla.

Despois de Parada de Santalla, a montaña é un ucedo coureliano.

Oxalá nunca os trens teñan que furar estas montañas destripando estalactitas de paciencia secular e destruíndo paraísos tan excelsos.