Nun fondal da Galicia bretemoso e labrusco,
ecoante de brados, sartego vougo e fusco,
recóndito, esquecido, de estreitos horizontes,
murado a todos ventos por penedos e montes
onde ouveaba o lobo famento e sanguiñoso
e aniñaba entre estripos a camada do oso,
verdecía o recuncho que o tempo fixo sagro
con raiolas de Historia e bicos de milagro.
Sámamos foi o nome que os antergos lle deron
non prístinos infolios, e tal o coñeceron
as cohortes romanas e os rudos celtas loiros
de diferentes frameas e de féridos coiros
(...)
RAMÓN CABANILLAS ENRÍQUEZ
No hay comentarios:
Publicar un comentario