Como un ramalliño de rosas sangales
pañadas nos folios dos vellos anales,
nos místicos hortos, nas edras claustrales,
nos ritos antergos, nos áureos corales,
xurdiu esta historia trazada e tecida
en prácidas horas á beira da ermida,
do edoso alcipreste, da fonte durmida,
compás da elevada, monástica vida.
Trasposto de ensoños, o humilde trobeiro
rendido á beleza, feliz prisioneiro
das pedras lendarias do sagro mosteiro,
lla ofrenda con fonda, divina saudade
ós monxes de esgrevia virtude e bondade
tronco, honor e luz da Cristiandade.
RAMÓN CABANILLAS
No hay comentarios:
Publicar un comentario